Als beroepsfotografe vindt Selina de Maeyer het belangrijk om zichzelf en God terug te laten zien in het werk, maar dit licht probeert ze ook te laten schijnen in alle andere aspecten van haar leven. Ze is niet bang om anders te zijn, anders te leven en dit te laten zien. Hoewel haar leven ook mindere jaren heeft gekend wat betreft geloof, staat ze nu in vuur en vlam door de liefde van God.
Je weigert de trends te volgen die je worden voorgeschreven. Ben jij zo eigenzinnig?
“Ik heb een eigen stempel in mijn fotografie, waarmee ik ook mijn eigen persoonlijkheid uitdruk. Als mensen naar mijn werk kijken, dan zien zij ook echt wie Selina is. Omdat ik belang hecht aan fijngevoeligheid en aan de schoonheid waarmee ik mensen probeer te raken en ontroeren. Het is veel moeilijker om het hart te raken en te beroeren dan te choqueren. Ik meen dat schoonheid veel mooier is en dieper gaat dan het choqueereffect. Ontroeren, charmeren, dat wil ik met mijn werk bereiken. Je kunt alles ‘open en bloot gooien’ om het commercieel aantrekkelijk te maken, maar zo ben ik niet. Ik zoek het pure, het authentieke, de ziel en innerlijke schoonheid van de mens.”
“Ik creëer ook droomwerelden omdat mensen ook behoefte hebben aan schoonheid. Daarbij gaat het om een andere vorm, een meer artistieke soort schoonheid. Ik wil mensen meenemen naar een droomwereld buiten de realiteit. Ik kijk ook naar grote kunstenaars die realistisch de schoonheid van God in beeld willen brengen. Vroeger waren heel veel kunstenaars met het hart bij God en dat zie je aan hun kunst. Vroeger moest het zo mooi, zo gestructureerd en zo gedetailleerd mogelijk zijn. Kijk naar de schilderijen van Van Eyck bijvoorbeeld, zoals het Lam Gods – die zijn echt afgewerkt. Kunnen mensen dat nog wel? Willen mensen het nog wel kunnen? Willen ze wel die ontmoeting met God hebben? Je hebt een vrije keuze, een vrije wil. In mijn werk vind ik het belangrijk dat ik de setting eer aan doe.”
Zelf heeft Selina een bijzondere ontmoeting met God gehad door Maria Magdalena en heeft ze hier kunst van gemaakt.
“Waar ik vaak aan moet denken is het verhaal van Maria Magdalena. Omdat ik daar veel van herken in mijn eigen leven, uit jaren die ik achter de rug heb. Ik denk aan mijn wedergeboorte met tranen. Ook omdat ik zelf een moment kan herinneren waarin iemand mij tijdens een retraite heel specifiek gevraagd heeft – en dat klinkt misschien heel gek – om Jezus te wassen. Het was een stilteretraite. Mij werd gevraagd om een groot kruisbeeld van Jezus proper te maken. Ik dacht op dat moment: wat wordt mij nu gevraagd? Het was iets dat zo echt voelde, dat ik net als Maria met tranen aan zijn voeten heb gelegen. Ik wist: Hem aanraken, is een liefdesstroom ervaren. De tranen, maar ook mijn lange haar… die combinatie, dat verhaal. Het raakt me telkens weer opnieuw, omdat ik zoveel herken. Welk verleden je ook hebt, die barmhartigheid van Jezus… Als je oprecht berouw hebt, een verlangen om het goede te doen, dan staat zijn liefde altijd klaar. Ik zal het nooit vergeten. Met tranen en met het haar wassen.”
Beeldje van Maria Magdalena, gemaakt door Selina.
Naast oog voor schoonheid, is er in de fotografie ook hang naar perfectie. We willen ‘het perfecte plaatje’. Er zit spanning op. Mag er nog ‘een randje aan zitten’ of moet het allemaal ‘schoon’ zijn?
“Ik vind juist het aanvaarden van imperfectie perfect. Iedereen heeft wel iets wat hij niet perfect vindt aan zichzelf. Iedereen, ook de mooiste topmodellen. Terwijl het oké is om dit te zien van jezelf en het oké is om ermee om te gaan. Het wordt nóg mooier als je het kunt aanvaarden. Ik vind het belangrijk dat ik mijn modellen bewust maak van hun innerlijke schoonheid. Men zegt ‘echte schoonheid zit vanbinnen’, maar je straalt het ook uit. Je ziet het ook aan de buitenkant. Ik hoop mensen daar bewust van te maken. Er zijn mensen die hun uiterlijk laten veranderen. Als je krullen hebt wil je stijl haar – en andersom. Maar ‘gewoon authentiek zijn’ is het mooiste wat er is.”
Schrijven met het Licht
Fotograferen betekent letterlijk ‘schijven met licht’.
“Voor mij betekent schrijven met licht in de eerste plaats: schrijven met het licht dat God mij geeft. Dus ook: constant kijken naar het licht. En dan bedoel ik effectief: God, die het Licht is. Constant de focus houden op dingen die belicht worden, kijken hoe de schaduwen vallen, hoe het licht straalt op een mens of object … ook omdat licht sfeer creëert, schoonheid, diepte en contrast. Daarmee bedoel ik ook echt dat het licht van God iemand belicht. Zo kijk ik naar mijn modellen, en zo probeer ik ook naar het leven te kijken. Het licht geeft meerwaarde aan mijn leven, maar ook aan mijn foto’s – ik wil niet ‘plat’ iets belichten. Met licht moet je echt bezig zijn, niet alleen in fotografie – ook in het leven.”
Wat eten we vandaag?’ vragen kinderen vaak… En ik denk: welk stukje Bijbel zou ik vandaag als geestelijk voedsel aangereikt krijgen? In onze monastieke traditie is elke dag een stevige tijd voor lectio divina (geestelijke lezing) voorzien.
Wat geeft het leven zin, wat maakt het leven goed? In een tijd van beperkingen dringt die vraag zich bij veel mensen op. Met dit bijbelleesplan dagen verschillende theologen je twaalf dagen uit tot een nieuw perspectief op ‘het goede leven’.
‘Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.’
Galaten 5:22-23
Ontvang een week lang elke ochtend een nieuwe tekst mét overdenking uit de NBV21. Schrijf je nu in en ontvang vandaag je eerste email!
