De generatie die nu volwassen wordt, heeft te maken met hoge verwachtingen en keuzestress. Niet iedereen kan daar goed mee omgaan. Rico Barneveld (24) herkent dat: ‘Vroeger vertoonde ik vluchtgedrag, ik wilde ontsnappen aan de realiteit en zocht geen antwoorden op mijn vragen. Dat doe ik nu wel. Als ik voor een moeilijke keuze sta, of als het dreigt fout te gaan, dan zoek ik hulp bij God. Ik ga de weg van het licht.’
‘De Bijbel is voor mij een belangrijk boek,’ vertelt Rico. ‘Ik ben er van jongs af aan mee opgegroeid. Ik heb er altijd naar geluisterd en ben een tijdje afgedwaald. Een tijdlang heb ik geprobeerd mijn binnenste op te vullen met dingen die je uit de wereld worden aangeboden. Ik wilde bij de groep horen, had moeite met bepaalde relaties en voelde een leegte. Maar nu sta ik aan het begin van een nieuwe weg in mijn geloofsleven. Ik put veel vrede uit de Bijbel.’
Er is vandaag de dag keuze genoeg om je gedachten te verzetten; als je niet meer geboeid wordt door bepaalde muziek, een andere film wilt zien, een nieuwe game wilt spelen, zijn er legio alternatieven. Rico: ‘Deze tijd heeft inderdaad veel mogelijkheden. Je wordt alle kanten opgeslingerd. Je kunt alles zelf willen regelen, maar uiteindelijk geloof ik dat het belangrijk is dat we God volgen en niet gemakkelijk meegaan in dat shufflegedrag.’
Is het moeilijk om in deze tijd als gelovige staande te blijven? Rico denkt even na. Hij vindt leven zonder geloof eerlijk gezegd ingewikkelder. ‘Natuurlijk zijn er mensen die het geloof maar onzin vinden en die er niets mee hebben. Persoonlijk vind ik leven zonder geloof lastig, want zelf heb ik echt een doel, een perspectief nodig. Maar ik kan niet de hele wereld veranderen. Ik mag God volgen en een beetje licht brengen, zodat mensen het bij mij mogen zien en herkennen. Zo zien ze dat het leven met God tof is. Als je ziet waar ik vandaan kom, dan ben ik heel erg veranderd. Ik heb zin in het leven en wil klaarstaan voor andere mensen. Vanuit mijn geloof.’
Rico wil graag een voorbeeld zijn, ook voor de jongeren die hij mag begeleiden als vrijwilliger bij Youth for Christ. Hij weet uit eigen ervaring hoe belangrijk support van je omgeving is. ‘Er zijn altijd mensen geweest die in lastige tijden om mij heen stonden’, zegt hij. ‘Mijn naaste familie, mijn ouders die er altijd waren en me nooit hebben losgelaten. Daar zit kracht en genade in. Wat ik ook heel tof vind: vorig jaar hoorde ik een jeugdspreker. Hij was geraakt door wat ik hem vertelde en toen mocht ik voor tweehonderd jongeren met knikkende knieën mijn getuigenis geven. Dat was de eerste keer dat ik mijn verhaal naar buiten mocht brengen.’
Je zou die knikkende knieën niet verwachten bij zo’n stoere gast, maar Rico doet niet geheimzinnig over zijn zwakten en onzekerheden. ‘Ik doe aan krachtsport, aan fitness en kickboksen. Dat vind ik leuk om te doen. Ik denk dat het ook belangrijk is om goed voor je lichaam te zorgen. Maar zorg voor je geest is nóg belangrijker. Je kunt je geest voeden door het Woord. Verder luister ik graag naar worshipmuziek en ik lees boeken. Ik ben begonnen in de Bijbel. Daar leer ik veel van. En ik zoek mensen op die dezelfde belangstelling hebben.’
‘Je kleding, waar je naar ruikt, wat je in je haar smeert, het is allemaal belangrijk voor mij,’ vervolgt Rico. ‘Ik denk er ook goed over na. En ik heb tatoeages op mijn lichaam laten zetten: een kleine tekst op mijn bovenarm en grote vleugels op mijn rug. Toen ik achttien was, heb ik de woorden God’s son op mijn bovenarm laten tatoeëren. Daarna ging ik door een heel moeilijke tijd, maar die tatoeage heeft me houvast geboden. Voor mij drukken de vleugels op mijn rug uit dat we in geborgenheid mogen leven. Onder zijn vleugels mag ik schuilen. Het is prachtig als mensen ernaar vragen, dan leg ik de betekenis graag uit. Maar ik heb niet alleen voor de buitenwereld tatoeages genomen, zodat anderen ze kunnen zien. Het is vooral een statement voor mezelf. Ik mag me in m’n handen wrijven omdat ik zo’n mooie Vader in de hemel heb en omdat ik zijn zoon ben.’
De generatie die nu volwassen wordt, heeft te maken met hoge verwachtingen en keuzestress. Niet iedereen kan daar goed mee omgaan. Rico vertelt dat hij het bij zijn autorijles al zo lastig vond om alle instructies goed op te volgen: ‘Je moet op zoveel dingen letten en dan moet je plotseling linksaf. Dat lijkt op het gewone leven – steeds moet je op veel zaken letten en ook nog de juiste afslag nemen. Als ik voor een moeilijke keuze sta, of als het dreigt fout te gaan, dan zoek ik hulp bij God.’
Gaat het leven nu op rolletjes? ‘Het komt je niet aanwaaien,’ lacht Rico. ‘Ik wil vasthouden aan de verhalen in de Bijbel. Bijvoorbeeld over de discipelen van Jezus. Zij hadden een heel ander leven voordat ze Hem gingen volgen, een ander perspectief. Ze maakten fouten, maar stonden weer op. Ik geloof dat wij ook zo in het leven mogen staan.’
Wat moet ik doen? Waar moet ik heen? Wat is de juiste keuze? We besteden soms een groot deel van onze tijd aan het zoeken naar richting en naar het plan dat God met ons heeft. Of je nu een moeilijke beslissing moet nemen voor de toekomst of niet, dit leesplan helpt je om bewust op zoek te gaan naar richting.
Wanneer ik met jongeren spreek – iets wat ik regelmatig doe als jongerenpastor – over wat de Bijbel met hun keuzes te maken heeft, zijn er twee mogelijke reacties. De eerste en meest voor de hand liggende, is: ‘Daar kan dat oude boek onmogelijk iets over te zeggen hebben!’ De tweede en nog uitdagendere is: ‘Moet ik me door dat boek iets laten voorschrijven?’
De generatie die nu volwassen wordt, heeft te maken met hoge verwachtingen en keuzestress. Niet iedereen kan daar goed mee omgaan. Rico Barneveld (24) herkent dat: ‘Vroeger vertoonde ik vluchtgedrag, ik wilde ontsnappen aan de realiteit en zocht geen antwoorden op mijn vragen. Dat doe ik nu wel. Als ik voor een moeilijke keuze sta, of als het dreigt fout te gaan, dan zoek ik hulp bij God. Ik ga de weg van het licht.’
Ontvang een week lang elke ochtend een nieuwe tekst mét overdenking uit de NBV21. Schrijf je nu in en ontvang vandaag je eerste email!
